Vincent: “Ik geniet van de mensen om me heen én leer wat belangrijk voor mij is.”

OPEN OVER WIE IK BEN

Ik praat open over mijn verleden, zodat mensen me leren kennen en meer begrip hebben voor waar ik vandaan kom. Op jonge leeftijd ben ik gediagnosticeerd met PDD-NOS: mijn prikkelverwerking werkt wat anders. De periode voordat ik ondersteuning kreeg was één met veel ups en downs. Een paar jaren terug is mijn moeder ziek geworden en kort daarna mijn oma overleden. Naast leren leven met PDD-NOS, leidde het verlies van mijn oma en zorgen rondom mijn moeder ertoe dat ik vast liep. De dokter noemde het een burn-out. Het kwam er eigenlijk op neer dat ik moeite had met het verwerken van emoties. Ik had hier hulp bij nodig, want zo doorgaan kon niet langer. Via GGZ Drenthe ging ik aan de slag met een hulpverleningstraject. Hier vond ik de rust en structuur die ik nodig had om op mijn tempo te werken aan herstel

VOOR GELUK WIL IK VECHTEN

Inmiddels zijn we jaren verder en krijg ik ondersteuning vanuit Cosis. Erik-Jan is mijn begeleider, bij hem kan ik terecht voor bijvoorbeeld bewind voering of als ik ergens tegenaan loop. Zo had ik vorig jaar de wens om weer naar buiten te gaan, me fitter te voelen en meer onder de mensen te zijn. Erik-Jan tipte mij STOOT en hoe zij jongvolwassenen helpen met veranderwensen en het vergroten van positieve gezondheid. Ik was nieuwsgierig.

EEN DOORZETTER WORDEN KOST TIJD

Ik sluit nu twee keer per week aan bij de programma’s van STOOT. Vooral het samenwerken met leeftijdsgenoten die ook een eigen verhaal hebben, vind ik leuk. Dit geeft me steun en het gevoel serieus te worden genomen. Om half drie starten we, maar vaak ben ik er al om kwart voor twee. De coaches houden van een geintje. Als ik er eerder ben, haalt Hans een bakje koffie voor mij en gaan we lekker ouwehoeren. Na het openingsritueel worden verkenningsvragen gesteld aan de groep. Deze laten mij nadenken en voelen wat ik zèlf kan doen om met mijn veranderwens aan de slag te gaan. Laatst hebben we een cirkel getekend die symbool stond voor onze tijd en hoe we die willen besteden. En wat ik deze week kan doen om hier een klein stapje in te maken. Hierover praten we in tweetallen, ik doe dit graag met mijn trainingsmaatje Clay. De combinatie van denken, voelen en bewegen past goed bij me. Na de gesprekjes komt mijn favoriete onderdeel: sleuren aan de gewichten.

WAT IK ERVAN HEB GELEERD

Nu ben ik flink aan het afbouwen met medicatie en merk ik dat ik steeds meer zelfvertrouwen krijg doordat ik dingetjes onderneem en voel dat ik gesteund word door mijn omgeving. Vrienden en het geloof zijn belangrijk voor mij, zij hebben mij geholpen om door te zetten wanneer het tegen zat. Ik ben erachter gekomen dat ik vaker geluksmomentjes beleef door te focussen op de kleine dingen in het leven. Hoe ik dat kan doen leer ik tijdens het programma en door te praten met anderen, hoe zij hiermee omgaan.

Vroeger had ik het idee zo te moeten bewegen als dat mijn omgeving dat deed. Huisje boompje beestje, kinderen, koophuis etc. Die zelfopgelegde druk maakte mij geen leuker mens. Met hulp van professionals en vrienden heb ik geleerd om me meer bezig te houden met wat voor mij belangrijk is. Dat zijn daagse geluksmomentjes en goede relaties met de mensen die belangrijk voor me zijn. Ik kan er bijvoorbeeld super blij van worden dat ik na mijn verhuizing, de buurman mijn koelkast heb gegeven. Voor mij iets kleins en voor hem jaren woonplezier. Daar word ik blij van.